Oud en Nieuw

Oud en Nieuw.

Een week geleden stonden os en ezel nog centraal.
Thans zien wij enkel runderen die lopen op twee benen.
De fauna beeft, al wat de kerst heeft overleefd vliedt henen
in doodsangst, doch vergeefs en onontkoombaar aan ’t kabaal.

Een grijsaard houdt, zelf doof en oud, een baby, pasgeboren
bij zich op schoot heel liefdevol de handen op de oren.

Kerstmis

Hoezo kredietcrisis? De supermarkten puilen uit. Idem de winkelwagentjes.
Het is weer tijd voor mijn kerstlied uit 1974:

Kerstmis.

In een huis, achter bevroren ramen,
troost een moeder haar dochtertje klein
en zij droogt met haar rokken de tranen,
de tranen die het meiske daar weent.

"Ach, moesje, waarom moet jij sterven?"
vraagt het meisje op moeders schoot,
"Is er niets dat ik jou dan kan geven,
dat ik jou kan verlichten de dood."

"Ja, ik zou er zo graag nog eens even,"
zegt de moeder, de ogen terneer,
"een kerstfeest als vroeger beleven,
een kerstfeest met een boom als weleer."

Het meiske is het huis uit geslopen
met in haar gedachten de wens,
met in hare zak slechts de knopen
zonder welke haar jasje niet sloot.

Zij is op de markt aan gekomen
en blijft vol verwondering staan
en ziet er daar tientallen bomen
met tientallen kopers meegaan.

Zij vraagt er daar zulk een koopman,
"Mag ik voor m'n moesje, meneer,
zo'n boom om 't kerstfeest te vieren
voor zij gaat naar onz' Lieve Heer."

Maar die koopman die is er gaan schelden
en zij gaat voor die man op de loop
want zo'n kerstboom kost menig een gulden,
menig gulden in plaats van een knoop.

Zij is t'rug naar het marktplein gekomen
als velen het kerstfeest reeds viert
en zij heeft er die twijgjes genomen
die menig een kerstboom ontsiert.

Met het dennegoed klem in haar vuistje,
passerend de winkels vol pracht,
keert het meiske terug naar het huisje,
naar het huisje waar zij wordt verwacht.

Terwijl kerkklokken kerstlied'ren zoemen
en verlichting de stad aanzien bood,
rijdt een auto vol diepvries kalkoenen
een meiske met dennegoed dood.

Habsaksdik

11 december

Bij de opening van het Speeltoestel op de Esplanade van de Kasbah te Hengelo door wethouder Janneke Oude Alink op 28 november j.l. prees zij het initiatief van de Kasbahbewoners en wees zij op het beleid van de gemeente om dit soort initiatieven te stimuleren en te waarderen.
Afgelopen week waren bulldozers gaande om spijkers in laag water op te graven en met de aanleg van wat wel de grootste kattenbak van Hengelo lijkt te worden. Daarmee de duurste ook. Om dat te combineren met het net geopende kinderspeeltoestel, daar was ik niet opgekomen. Kinderen mogen er nog niet spelen, de katten mogen eerst!

Habsaksdik

Hoo, kinderen, stop!
Ga nu niet meteen aan ’t spelen
want een man bij de gemeente
legt hier andere normen op.

Zoals vaak bij ambtenaren
is hij aan het navelstaren
naar de letter van de wet.
Dat burgerparticipatie
ruimte laat voor interpretatie
wist hij nog niet, niet opgelet!

Jullie weten: onze Janneke
Oude Alink staat haar manneke
en hoedt elk onschuldig kind
voor gevaar van wat zij opent.
Maar die man roept: “Stop!” zo hopend
dat zij hèm belangrijk vindt.

Hij zegt: Zand eronder.
Veel.
Zonder gras, niet zwart maar geel.
Zegt de Wijsheid niet daarover:
Weg die man en zand erover?

Bij het aanbrengen van vele kubieke meters geel zand onder het speeltoestel in de Kasbah en dan nog dreigen met plaatsen van hekken om kinderen te beletten daar te spelen omdat nog niet is voldaan aan de regels.

60 jaar Universele rechten van de mens

10 december 2008

In december 1948 stelden de Verenigde Naties de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens op.
De redenering was door mensenrechten toe te kennen wordt vrijheid optimaal gewaarborgd.
Mensenrechten stijgen uit boven nationaliteit, politieke voorkeur, etniciteit, huidskleur, geaardheid, religieuze overtuiging, sekse of leeftijd.

Artikel 1 Overijssel, het voormalig Anti Discriminatie Bureau organiseert in samenwerking met Amnesty Hengelo en de Bibliotheek een aantal activiteiten om in december 2008 stil te staan bij de 60-jarige mensenrechten. Eén van de projecten die in dit kader wordt uitgevoerd is het beeldende kunstproject “Vogelvrij, zo vrij als een vogel”, als volgt:

60 professioneel werkende kunstenaars uit Hengelo zijn uitgenodigd om aan dit project deel te nemen. Daartoe hebben zij van de organisatie een nestkastje ontvangen. Vervolgens is hen verzocht om het thema “Vogelvrij, zo vrij als een vogel” met behulp van het nestkastje te visualiseren.
Van de nestkastjes wordt een groepstentoonstelling georganiseerd die plaatsvindt in de Bibliotheek en die door wethouder Janneke Oude Alink en Rijksmuseum Twenthe directeur Lisette Pelsers geopend wordt op woensdagavond 10 december 2008. Als expositielocatie is voor de Bibliotheek gekozen vanwege het grote aantal bezoekers dat daar wekelijks komt. De tentoonstelling vindt plaats van dinsdag 2 december 2008 tot dinsdag 23 december 2008. Gedurende de tentoonstellingsperiode vindt er een internetveiling plaats via de website www.artikel1overijssel.nl, waarbij vanaf € 100,- op de nestkastjes geboden kan worden. De opbrengst van deze internetveiling wordt aan Amnesty International beschikbaar gesteld ten behoeve van haar projecten.

Als stadsdichter heb ik een huisje voorzien van de tekst:
VOGELS KOM
NESTEL EN LEG VEILIG
BROED EN VOED EN ZING
SPREID JE VLEUGELS WIJD
EN VERSPREID JE VRIJ
GELIJK WIJ

's Middags tijdens de fakkelwake en 's avonds bij de opening van de tentoonstelling heb ik bovenstaande tekst voorgedragen en de tekst van een lied dat ik in 2003 samen met Nico Bergenhenegouwen voor FERM heb geschreven naar aanleiding van een foto die nu ook in de bibliotheek hangt ter verbeelding van die mensenrechten.

Oud lied.

Ik zoek naar nieuwe woorden voor een heel oud lied
sinds in mijn prille jeugd mijn vriendje mij verliet;
als broertjes speelden wij op straat bij ons voor 't huis;
ik krijtte daar een cirkel, hij krijtte daar een kruis.
'Als jij niet katholiek bent,' zei hij, 'ben je protestant.
Daar spelen wij niet mee.' Liep naar de overkant.
Dat elk zijn eigen waarheid had wist ik nog niet,
als nieuwe woorden op hetzelfde lied.

't Lied van 't paradijs van voor en na de slang.
't Lied van Kaïn en Abel...., mijn god, wat was ik bang.
Het lied van Christus, van Luther en van King.
Het lied heeft zoveel woorden, 'k snap niet dat ik nog zing.
't Lied van 'n Duitser met 'n snor, maar ook dat van die Rus.
't Lied van de joden en hun land, van Palestijnen dus.
Het lied van Bagdad en van Kabul.
Ik wil een nieuw lied en ik wil een nieuw gevoel.

Kon ik maar eens kijken met jouw ogen,
even zien hoe jij de wereld ziet.
Misschien zag ik mijn eigen onvermogen
en mijn gelijk zag ik misschien wel niet.
Kon ik maar eens horen met jouw oren,
zodat ik zou verstaan wat of je zegt.
Misschien ging dan de waarheid niet verloren
in het lawaai van dit sprakeloos gevecht.

Ik zoek naar nieuwe woorden voor een heel oud lied.

Reclamezuil bij Oele

5 december
Het leek wethouder Weber een goed idee om 25.000 Euro per jaar te incasseren door een fel verlichte reclamezuil te laten plaatsen langs de A35 ter hoogte van Oele.

Ach Sint, u geeft cadeautjes
aan wie zoet is geweest
aan jong en oud, aan rijk en arm,
aan arm en rijk van geest.

Wat geeft u voor een slecht idee
waar iedereen van baalt:
Een lichtmast vol reclame
die Oele overstraalt.

Schenk alstublieft wat licht, Sint,
voor in de hersenpan
van de door geld verblinde
bedenker van dat plan.

De gemeenteraad van Hengelo heeft het licht gezien en het plan afgeblazen.

Atelier Artistiek

Ter gelegenheid van de opening van "De Kleur Is", de expositie van werken van kunstenaars van Atelier Artistiek in de Stadhuishal.

Atelier Artistiek
is in Hengelo uniek.
Kanjers van kunstenaars
tref je er aan.
Divers en sterk
is hun kleurrijke werk.
Je zou er beslist eens
naartoe moeten gaan.

Naar Astrid en Arie,
Astrid en Adri,
Gerard, Daniel en André,
Richard, Rianne,
Thomas en Wanda,
Annelies, Linda, Gijs en Rocher,
Nicoline, Monique,
Remco en Karin,
Henk, Mark, Luuk en René,
Jan, Jan, Jan
en Janneke,
Minie, Maarten, Marion, Marjolein.

Maar ook Fra en Christine,
Marijke en Wynand,
Erna en Edo kunnen er zijn.

Tussen Steyn en Cronjé
ligt dat atelier.
Hun pracht en hun praal
hangt er in overvloed.
Loop daar niet voorbij.
Ze zijn zeer gastvrij
en je wordt er met veel
enthousiasme begroet.

Door Astrid en Arie,
Astrid en Adri,
Gerard, Daniel en André,
Richard, Rianne,
Thomas en Wanda,
Annelies, Linda, Gijs en Rocher,
Nicoline, Monique,
Remco en Karin,
Henk, Mark, Luuk en René,
Jan, Jan, Jan
en Janneke,
Minie, Maarten, Marion, Marjolein.

En ook Fra en Christine,
Marijke en Wynand,
Erna en Edo begroeten je blij.

En later, weer thuis
bij je eigen buis,
ben je van binnen
nog vrolijk en blij.
En je beslist,
want je weet wat je mist,
ik huur of koop daar
zo’n mooi schilderij.

Van Astrid of Arie,
Astrid of Adri,
Gerard, Daniel of André,
Richard, Rianne,
Thomas of Wanda,
Annelies, Linda, Gijs of Rocher,
Nicoline, Monique,
Remco of Karin,
Henk, Mark, Luuk of René,
Jan, Jan, Jan
of Janneke,
Minie, Maarten, Marion, Marjolein.

En Fra of Christine,
Marijke of Wynand,
Erna of Edo helpen daarbij.