
Ikzelf heb geen moederdaggedichten op mijn repertoire dus ik heb het gelaten bij een selectie uit deze blog, aangevuld met een bij de sfeer passend gedicht van Theo Vossebeld:
De bromvlege
Ik wet wa de bromvlege is ne rotvlege
den geet oe op t etn zitn en drit oe op de roetn
ma toch…
Ik wet wa, de bromvlege is nen vleegndn groezel
den oe aait onröstig maakt en döt zeukn noar n vleegnklapper den vort is
ma toch…
Ma toch, a'j allene de bromvlege heurt
op nen zommernoamiddag onder de beume
dan is t der röstig
En at de vlege dan eavn biej oe kump zitn
in t deepblauw met t greun en t gel en den gooldglaans
dan zo'j geerne wiln
da'j zo nog lange biej mekaar konn blievn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten