Edo Zupan

Bij de afscheidsreceptie van Edo Zupan bij Atelier Artistiek. Edo gaat na 27 jaar werken met en zich inzetten voor kunstenaars met een verstandelijke handicap met welverdiend pensioen. Hij kreeg een mooie blauwe overall en hele mooie, door Annelies met bloemen beschilderde klompen die hij de rest van de dag droeg.
Samen met René Vrieler op gitaar zongen de deelnemers op wijze van ‘Heb je even voor mij’ van Frans Bauer een tekst, geïnspireerd door de plagerijtjes van Edo - in de war maken van het haar en op je kop zetten van een doos – en het advies aan André wat hij met lastige mensen moet doen: waardeloze kerel, wegsmijten in de container!


ik kijk naar buiten oh, Edo
door natte ruiten oh, Edo
ik kan je haten oh, Edo
want je gaat mij verlaten oh, Edo
Edo, Edo, Edo wat doe je me aan!

heb toch meelij met mij
maak mij eventjes blij
als ik jou nou eens sar,
met je haar in de war
voor je weg gaat van mij

heb toch meelij met mij
maak mij eventjes blij
zet een doos op je kop,
want daar fleur ik van op
en dan lijk je op mij

ik zit te dromen oh, Edo
of jij zult komen oh, Edo
maar nog gemener oh, Edo
gooi je in de container oh, Edo
Edo, Edo, Edo dat doe ik je aan!




De deelnemers hadden dozen beschilderd, sommigen met hele mooie zelfportretten.
Edo kreeg zo’n doos op zijn kop en werd daarna helemaal omringd met dozen.
Iedereen droeg een Edo-masker en zong het lied uit volle borst. Daarna ging André’s wens in vervulling: Edo werd in de container gezet. Daniël liet met perfecte imitatie van Edo merken dat het origineel overbodig was geworden en Edo werd uitgezwaaid onder een luidkeels ‘Edo gaat zo, Edo gaat zo, Edo gaat zo, Edo gaat zo, Edo gaat zo, enz.’ Jawel, op wijze van ‘Busje komt zo’ van Duo Höllenboer.
Wat fijn dat een verdrietig iets als afscheid nemen van iemand waar je van houdt toch met zoveel plezier samen gevierd kan worden.
Edo bedankt!



het is maar voor even mama
er woont daar een mooi meisje mama

er zijn daar jongens en meisjes mama
die willen leren van mij mama
ze zijn zo goed mama
ze verdienen een betere plaats mama

ze gaven me klompen mama
met hele mooie bloemen mama
die breng ik naar jou mama

Fred van de Ven
Stadsdichter 2008 - 2010

Verlangriemke

Sinterkloas ik möt bekenn,
mien geleuf in oe been’k kwiet.
Dat zeg ik nich um oe te ploagn,
‘k heb ok niks biej oewn zwartn knecht.

Wat wa besteet - en noe kö’j lachn,
man, brek miej de bek nich los,
’t steet op al dee rooie weempels -
dat is dat witte Tweantse peerd.

Nee, iej hooft miej niks te geavn,
‘k heb biej t hoes a pröttel zat
Doarbiej he’k in mien hille bestoan
van oe zölf nog nooit wat kreegn.

A’j dan toch as oaldn griezn
kadookes smiet in iedern hook,
aans nich as um oew echtheid te bejoan,
doot miej dan mer n riemweurdkeslexicon.

Het Twents Riemweurdkesbook is een initiatief van Hendrik Haverkort. De uitgever Goaitsen van der Vliet geeft meteen het goede voorbeeld:

En noe in t plat
an t riemn en dichtn
zoonder t gat
van n stool te lichtn.

Fred van de Ven
Stadsdichter 2008 - 2010

Steden om op te vreten - Achter de Basiliek Literair

Zondagmiddag vond de opening plaats van het sokkelproject Achter de Basiliek Literair van de Stichting HeArtpool.


STEDEN OM OP TE VRETEN
Op 7 oktober 2009 werd de tweede junior stadsdichter van Hengelo benoemd na een dichtwedstrijd voor jongeren onder de titel “Hengelo, een stad om op te vreten”. Hierop aansluitend heeft de educatiecommissie van Stichting Heartpool, bestaande uit Anneke Bollen, Marion Mertens, Jeanette Lodeweges en Lowie Gilissen, Nederlandse stadsdichters uitgenodigd een gedicht op het thema “…, een stad om op te vreten” over hun eigen stad te schrijven. Veertien dichters hebben gehoor gegeven aan deze oproep.
Bijgevolg staan in de herfst/winter van 2009/2010 gedichten over de volgende veertien steden of dorpen in het kader van het sokkelproject Achter de Basiliek Literair van Stichting HeArtpool op een voetstuk: Apeldoorn, Coevorden, Dordrecht, Dronten, Echten, Enschede, Groningen, Hengelo, Houten, Leudal, Middelburg, Raalte, Wezup en Zaanstad.
Lowie Gilissen, november 2009



Fred van de Ven met Delia Bremer, stadsdichter van Hoogeveen, bij haar gedicht "Wezup" op de sokkel. Zij mocht haar eigen gedicht onthullen en voordragen:












Wezup

in dit dorp
liggen stille voetstappen
in het grind
het verzwijgt mijn geheime omgang

rondom tafelen
waar ik nieuwe handen vind
daar waar de rosé koud staat
en de deur voor een ieder opengaat
het diner wordt opgediend

onder het dampende rietendak
zag ik de liefde terug

in dit dorp
dwaalt over de openvlakte
een snijdende wind
en ik voel

hoor hoe de takken in de bomen
ons nieuwe begin bezingt

bij heldere nacht
kan men hier stenen zoeken
mikken op de maan
en sterren vangen
de liefde opnieuw ontmoeten

meer doe ik niet uit de doeken!

Daarna liet zij zich ontvallen: "Wie heeft die vreselijk lelijke Lambertushof tegen die mooie kerk aan gebouwd?" Hoort u ook eens hoe een ander tegen Hengelo (...een stad om op te vreten) aankijkt. Heb je ooit zo zout gegeten?


Kinderboekenweekmenu
Hengelo 7 t/m 17 oktober 2009

Entree:
Lidmaatschapchips van de Retailbieb met Barcodedip
en een Jubileumsausje naar een recept uit 1919.

Schenkwenk:
Hazemeyer-Holecbier

Voorgerecht:
Dunne soep van dikke Stadhuistorense Voegschraapsels
opgediend met dure doeften van Lange Weemense Walmen.

Drinkhint:
Vinegretto File Grando Mal di Testa
(Het zuur dat je krijgt van een hoofdpijndossier)

Hoofdgerecht:
Historisch Museum rijkelijk overgoten met het restant van het budget van een afgeblazen UFO op een fundamentje van Het Huys.

Of
Blinkende Brinktorentop met in krimpende wind waaiende Hengeler Weendhaentjen
omgeven door grijze struikel- en uitglijdplaveisels.

Of
Ondergewaardeerd Wederopbouwstadshart met geflambeerde Blokkerlocatie
ingebed tussen twee Twaalfvoetsviaductjes

Wijntip:
L’eau de Thrinon du caves Rue de Vanneau de Maison Craqueler
(Drienerbeekbocht uit de overkluizingen van de Kievitstraat bij het gescheurde huis)

Nagerecht:
Stadsdichtersbedenksels op achterbasiliekse sokkeltjes
geflankeerd door geëtaleerde Juniorpoëzie.

Digestief suggestie:
Aqua Rosarium Revitalis
(Vernieuwde Kieteltuintjestinctuur)

Fred van de Ven
Eerste stadsdichter van Hengelo
2008 - 2010

Achter de Basiliek 1

Zondagmiddag vond de opening plaats van het sokkelproject Achter de Basiliek Literair van de Stichting HeArtpool.

HENGELO EEN STAD OM OP TE VRETEN
Om in het najaar van 2009 tot de benoeming van de tweede junior stadsdichter van Hengelo te komen organiseerde Bibliotheek Hengelo in samenwerking met Boekhandel Broek- huis een wedstrijd. De coördinatie van de wedstrijd was in goede handen bij Diane Wevers, consulent cultuur van de bibliotheek. Omdat de Kinderboekenweek van 2009 in het teken stond van eten en drinken kregen kinderen de opdracht een gedicht te maken met als motto “Hengelo ... een stad om op te vreten”.

André in het rond

André in het rond

Ronde vormen vind ik mooi.
Mijn lijnen maak ik krom.
En schilder ik een bloementooi
dan maakt de een of andere klooi
een rechte lijst erom.

De Sylvester

Menthol

Hij leerde de Hengeloërs
dat,
om bederf tegen te gaan
en niet uit je mond te stinken,
er meer nodig is
dan tandpasta.

Fred van de Ven 
Stadsdichter 2008 - 2010

Fotografie Erna ter Haar

Opening expositie Kleur van Erna ter Haar bij Stichting de Werkplaats aan de Hemmelhorst 3 te Borne. O.a. prachtige “pinhole"-fotografie.


Kleur
Zie ik wit om mijn neus
dan ben ik geschrokken
Zie ik zwart voor mijn ogen
dan ben ik verdwaald
Zie ik bruin om mijn kin
dan heb ik gegeten
Zie ik paars op mijn voorhoofd
dan heb ik gebaald
Zie ik rood op mijn wangen
dan ben ik verlegen
Zie ik blauw om mijn mond
dan heb ik het koud
Zie ik groen in mijn haren
dan ben ik geërgerd
Zie ik grijs in mijn snor
dan ben ik al oud

Zie ik deze prenten
dan zie ik miljoenen
pimpelpaarse smaragdgroene
kobaltblauwe vermiljoene
karmozijne kornalijne
lila en ultramarijne
sterren door mijn ogen schieten
Hemellief
da's pas genieten
Ze schieten voorbij
op één megaster na
In dit universum
draait alles
om Erna


Kleurloos

Kijk naar
het haarknipje dat kwijt is

Kijk naar
de sneeuwpop in het park de afgelopen winter

Kijk naar
de sleutels diep onderin je jaszak

Kijk naar
de droom van de slapende hond

Kijk naar
de uren waar de klok nog niet geweest is


Ik geef je
de loosheid van kleur

het monochrome
van straten bij nacht

nevel op het ochtendveld

rijp in het winterlicht

water dat zich rept
alleen de stroom is in zicht

een spiegel
die zichzelf niet laat zien

en ik vraag je
neem je ogen en fleur



Ook Marijke Agterbosch, een van die mensen die Hengelo kleur geven, bracht een Ode aan Erna haar expositie:



KleurLoos

kleurloos is de dag voor het 5-jarig kind
dat door de moeder verstoten wordt
omdat het behekst zou zijn

kleurloos is de geschiedenis van de genocide
ook wel volkerenmoord genoemd
die over de hele wereld plaats heeft gevonden

kleurloos is zoveel dat een mens verstomd doet zijn
vragen stelt, het niet weten bepaalt
de mens in eenzaamheid onderdompelt

kleur is de dageraad, zorgloos spelende kinderen
lachende jongeren, de paprika, de sinasappel, de banaan
kleur in de kledingkast vraagt om te leven

jouw leven, mijn leven, kleur beleven in
kleding, muziek, poezie, dansen langs de regenboog
uitzien naar liefde, geborgen zijn, elke dag opnieuw