dinsdag 15 december 2009

Kind van de stad

Twintig 20 nieuwe Nederlanders kregen hun paspoort uitgereikt door Burgemeester Kerckhaert in de Burgerzaal.
Daarnaast kregen zij ook nog
   een welkomstkaart van de Burgemeester
   een doos Droste chocoladeflikken
   een Nederlands kookboek
   de Nederlandse driekleur
   een vlaggenmast met piek
   een gedicht van de Stadsdichter:

Kind van de stad

Een kind loopt in een vreemde stad.
Om zich heen ziet het vreemde mensen.
Zij spreken een vreemde taal.
Het kind huilt.
Het kan de moeder niet vinden.

De moeder vindt het kind
en brengt het naar de straat
die het kind wel kent
en naar het huis
waar het zich veilig weet.

Ik was dat kind
en ons huis was veilig
in de straat die ik kende.
Ik wist niet dat Hengelo zo groot was
en wij spraken thuis geen Twents.

Toen ik groter werd
ging ik naar vreemde steden.
Daar leerde ik mij te verstaan
met wie daar wonen
en kon ik mij thuis voelen.

Nu, in een ander huis,
in een andere straat,
weet ik uit ervaring:
Hengelo is groot geworden door,
en staat open voor
wie van buiten kwam.

Zo’n thuis,
dat ik als kind had
en zoals ik dat nu weer heb,
wens ik u hier ook toe.

Fred van de Ven
Stadsdichter 2008 - 2010

maandag 14 december 2009

Luchtkalf

Berthold Freeve, Markelo
Alle argumenten gehoord hebbende
alle voorspiegelingen doorschouwd hebbende
alle berekeningen voor rekening van de rekenaars houdende
lijkt het mij
dat wie nu voor stemt
straks ook meebetalen zal

Evenzo zal
wie nu tegen is
straks niet hoeven bij te dragen
om de put te dempen

Het kalf komt vanzelf wel bovendrijven
maar veel leven zal er niet meer inzitten

Fred van de Ven
Stadsdichter 2008 - 2010

zondag 13 december 2009

Het lied van de draak Welbions

Hij hoopt maar dat zijn plan straks slaagt:
Die buurtjes uit elkaar gejaagd,
als stadsnomaden uitgezwermd…
Wie voelt zich nog door wie beschermd?

“Uw nieuwe huis wordt mooi mevrouw,
nee, u staat heus niet in de kou.”
“Ik heb geen geld voor zoveel huur
en ook mis ik mijn goede buur.”


Geluk is een kwestie van geld.
Wie genoeg heeft die rekent en telt.
Maar kom je te kort,
ben je niet in balans,
dan maak je geen enkele kans.

Vroeger kon één timmerman
zich over de armen ontfermen.
maar een draak, zo infaam,
(Welbions is zijn naam)
laat de allerarmsten nu kermen.

“Ik bid u, o, Joseph, geef mij onderdak
voorzien van wat warmte en van wat gemak
zodat ik mijn kind in vrijheid en zo
kan opvoeden in Hengelo.”

Fred van de Ven
Stadsdichter 2008 - 2010


Hengelo gaat vooruit. Dat doet het, zoals altijd, door te beginnen met slopen. Voor een mooi verslag van zo'n buurtbewoner kijkt men op de site van Seezicht.
Ik wens heel Hengelo een huiselijke kerst.