Vanmiddag in de burgerzaal van het Stadhuis een mooie ceremonie voor 17 nieuwe Nederlanders. Ik mocht er dit gedicht 'Welkom thuis' voordragen.
Welkom thuis
Nederlander medelander word jij vandaag
een grens voorbij jouw naturalisatie
het oranje de kleur van onze natie
raakt aan een wij-gevoel, een diepe laag
zal het jouw hart voortaan gaan raken
ooit andere klanken, geuren, heel die mengeling
van sfeer, jouw leven toen, herinnering
je draagt het mee bij elke stap die jij zult maken
je zocht, verlangde naar, waar is mijn huis
jouw levensweg met vallen en weer opstaan
buurman buurvrouw noaber ben jij voortaan
van harte welkom, onze stad, jouw nieuwe thuis
Het kan nog net: mijn bijdrage aan de discussie over Zwarte Piet zoals ik dat vorig jaar verwoordde. Ik had gehoopt dat we er al wat verder mee zouden zijn gekomen. Moeizame en pijnlijke toestand, die discussie. Maar voor iedereen (ik bedoel iedereen): een mooi sinterklaasfeest gewenst!
Geloof
Wij geloven in Sinterklaas
een zaak van diepste identiteit
blijkt uit de discussie die helaas
zo scherp werd voorwaar geen kleinigheid
Zijn piet beroet of toch zijn genen
het lachen is hem wel vergaan
het pijnpunt weggestopt verleden
samenlevingsbreed er aan gaan staan
Zie de maan schijnt zoekt nuance
zonder geloof en traditie gaat het niet
maar elke tijd geeft nieuwe kansen
ik geloof in Sinterklaas en zijn bevrijde piet
