De Moeder de Vrouw

De Moeder de Vrouw                                                De Moeder de Vrouw

Ik ging naar Bommel om de brug te zien.                 Ik ging naar Hengelo om poëzie te lezen

Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden                   ik zag alleen maar lucht. Twee kleuren

die elkaar vroeger schenen te vermijden,                 die elkaar vroeger schenen te vermijden

worden weer buren.  Een minuut of tien.                  worden weer buren. Een minuut of tien.

dat ik daar lag, in ’t gras, mijn thee gedronken,        dat ik daar liep, door de straat, mijn thee

mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd –        gedronken, mijn hoofd vol van de lege

laat mij daar midden uit de oneindigheid                  binnenstad rondom, laat mij daar midden

een stem vernemen dat mijn oren klonken.              in het desolate een stem vernemen

                                                                                  dat mijn oren klonken.

Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer            Het was een vrouw. Het geld dat zij

                                                                                  beheerde                                     

kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.    kwam langzaam uit de stadhuistoren

Zij was alleen aan dek, zij stond bij ’t roer,               gevallen. Zij stond daar moederziel alleen

                                                                                 de stad te behangen en wat zij zong

en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.         hoorde ik was een bekend lied.

O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer.               O, dacht ik, dat hier de nieuwe wereld

Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren.           begon, prijs alle burgers, die dit bewaken.

Martinus Nijhoff (Den Haag 1894-1953)                   Marijke Agterbosch (Enschede 1947-

                                                                                  Stadsdichter Hengelo 2016-2019

Ik was uitgenodigd door een docent kunstonderwijs bij de Scholengemeenschap Cambium  in Zaltbommel om een workshop poezie te geven aan brugklassers op donderdag 29-11-18. Wie Zaltbommel hoort denkt al snel  – althans de poezieliefhebbers – aan het gedicht van Martinus Nijhoff (Nederlands dichter 1894-1953). Daarom begon ik om 12.30 uur dit beroemde gedicht aan 56 brugklassers voor te lezen. Eenmaal thuis heb ik er een eigen bewerking op gemaakt.