Mag ik nu ook iets zeggen als plein, mij
is niets gevraagd, steen en been
wordt er
geklaagd, saai, grijs, niets te beleven.
Beren besteld, rare snuiters, groots spektakel
mensen roepen ach en wee, ik zie
blije kinderen met reuzenknuffels
Ja, ’t is waar, als ik wil floreren moet er
iets gebeuren, heb er de pest over in
dat men mij negeert op weg naar
het café om de hoek, van ’t laatste fust
krijg ik niets mee, maar het snode plan van
tekentafelheren maakt me ongerust,
't Hijschgebouw moet herrijzen, terwijl
dit trotse erfgoed onlangs werd gesloopt,
vanwaar deze schijnvertoning, staat hier
belang wel boven de partijen?
’t Is maar een kamer, sust de kwartiermaker
maar goedgebekte Hengeloërs houdt men niet
voor ’t lapje en ik krijg het Spaans benauwd
dat ik word volgestouwd met staal en steen,
ik wil groen, een paviljoen, hooggeacht publiek en
komt dat zien, konijnen uit hoge hoeden tussen
planten met vreemde namen, terrassen waar men
z’n laatste geld verbrast, een groen plein,
vet plein, we gaan nog niet naar huis plein,
houd er de moed maar in plein.
© Hettie Franken
Stadsdichter Hengelo 2019 - 2021
Stadsdichter Hengelo 2019 - 2021
![]() |
Tekening: Hettie Franken |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten