vergeten land van Meesterschilders,
wolkenluchten, Hollands licht,het gras is groener, je kunt er
stilte horen en verderop de zee.
Hier dringt hitte door muren,
blaast airco valse lucht,
hier geen einder, wil je
ver kijken stuit je op steen.
Hier is waar ik woon, verborgen
in een huis met hoge kamers,
smalle ramen, in een stad als
zovele, waar erfgoed het aflegt
tegen bouwdrift, cultuur
versteent, de bestuurder
zich niet meer verwondert maar
gebakken lucht najaagt.
Hier had ook daar kunnen zijn,
aan de andere kant, waar het
groener is, het is er altijd groener.
In schraalheid zoeken
woorden hun weg.
Hettie Franken
Stadsdichter Hengelo 2019 - 2021
Dit gedicht is gepubliceerd in Tubantia d.d. 31 juli 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten