Vroeger wilde ik niet slapen, iedereenkomt aan mijn bed, vader, moeder, zusje,
nichtje, tantes ingezet en het is steeds weer
de vraag: wie krijgt dat kleine kreng
in slaap.
Eindeloos klinken verhalen, van
Kleinduimpje tot Roodkapje, zeven geitjes
en de wolf, niemand niemand niemand
weet dat ik Repelsteeltje heet
gapend wordt het later, later, ogen
vallen dicht, hoofden rollen, knikkebollen
behalve van het kleine wicht.
Stilletjes wil de verteller op de
tenen
er vandoor maar dan klinkt vanuit het
bed:
‘Het verhaal is nog niet klaar
hoor!’
Tot op ’n mooie zomeravond, het is
volle maan, dit kind heel rustig
is gaan slapen, tja, zo kan het
gaan.
Door mijn jeugd zweven verhalen,
sprookjes, cowboys, indianen, liefde,
oorlog en verzet, dit heeft voor mij
de toon gezet: altijd koester ik de
taal.
Verhalenkraal, 'k ben met plezier uw
gast en
kan niet slapen voor ik uw verhalen
heb
gehoord, wie o wie wint de trofee,
neemt
de Grijze Kanarie mee, ik geef u
graag het woord.
Hettie Franken
Stadsdichter Hengelo 2019 - 2021
Geschreven voor de Verhalenkraal ter gelegenheid van de strijd om de Grijze Kanarie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten