Ode aan de herinnering

Hoog boven het volk verheven klinken de bassen, 

alten, tenoren, in handen trilt bladmuziek.

Sopranen raken hemelhoge noten, ik zing voor God

maar vooral voor de jongen tegenover me,

met zijn gouden lokken en engelenblik. 

Venite Adoremus, kom laat ons hem aanbidden, 

Venite Adoremus, laat ons aanbidden, 

wij samen, deze kerstnacht.

Kyrie Eleison, Agnus Dei, vuur aardse pijlen 

naar de overkant, wil vroomheid breken.

Dan zwijgt het koor, daalt af ter communie.

Wij tweeën voorop, door het middenpad, langs 

de kerststal met kribbe waarin het Jezuskind

al eeuwen om verlossing schreeuwt. 

Vanaf het oksaal dreunt zwaar het orgel,

wierook dampt als mist in de lucht. 

We keren terug, zweven de trap omhoog, naar

onze plek, aan gehemelte plakt heilig brood. 

Het laatste lied wordt ingezet, ogen vroom op het 

papier gericht, gaat heen in vrede, ite missa est.

Hettie Franken

Stadsdichter Hengelo
2019 - 2021